Στις 30 Ιανουαρίου του '69, οι Beatles έπαιξαν «ζωντανά» για τελευταία φορά στην καριέρα τους. Η συναυλία έλαβε χώρα στην οροφή του κτιρίου της Apple. Στο νούμερο 3 της Saville Row, δύο κιθάρες, ένα μπάσο, ένα ντραμ, ο Τζον, ο Τζορτζ, ο Πολ κι ο Ρίνγκο. «Πάμε τώρα όλοι μαζί...»
Ήταν μια δύσκολη εποχή για τους Beatles. Η Apple δεν πήγαινε καλά, αφαιρώντας εβδομαδιαίως τουλάχιστον 20.000 λίρες από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Η ηχογράφηση του «White Album» τους είχε δυσκολέψει πάρα πολύ,κάτι το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να διαλύσει τα νεύρα τους και τους μεταξύ τους δεσμούς. Αφοσιωμένοι πλέον σε οικογένειες και προσωπικά ζητήματα, οι Beatles δεν θύμιζαν το συγκρότημα του παλιού καλού καιρού...
Κάτι έπρεπε να γίνει. Κάποιος έπρεπε να πάρει την ευθύνη και να τους βγάλει από το αδιέξοδο. Ποιός άλλος;Ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ, που είχε αναλάβει τις τρέχουσες υποθέσεις του γκρουπ μετά το θάνατο του Μπράιαν Επστάιν. Η ιδέα του; Άμεση επιστροφή στη σκηνή, στις «ζωντανές» εμφανίσεις. Και οι απαντήσεις; Καταφατική από τον Ρίνγκο, μάλλον αρνητικές από τον Τζον και τον Τζορτζ.
Η ακινησία συνεχίζεται λοιπόν μέχρι που βγήκε το «Let It Be». Οι Beatles χρωστούσαν μια ακόμη ταινία στο συμβόλαιό τους με την εταιρεία United Artists. Μετά το «A Hard Day's Night» και το «Help! », ήταν υποχρεωμένοι να γυρίσουν και τρίτο φιλμ.Η ασυνεννοησία,όμως, διαπρέπει γι' ακόμη μια φορά και ως εκ τούτου βρέθηκε λύση συμβιβαστική: Να φιλμαριστεί η ηχογράφηση του «Let it Βe». Γι' αυτήν τη δουλειά, βρέθηκε ο σκηνοθέτης Μάικλ Λίντσεϊ-Χογκ που είπε αμέσως το «ναι». Στις 2 Ιανουαρίου του '69, ξεκίνησαν τα γυρίσματα στο Τουίκενχαμ. Πολλές πρόβες, ανταλλαγή απόψεων και πολλές διαφωνίες, πολλά μερόνυχτα στο στούντιο. Ομως ο Λίντσεϊ-Χογκ ήθελε την τετράδα ενωμένη. Ηθελε μια δυνατή παρουσίαση για την ταινία του. Νέες συσκέψεις, νέοι καβγάδες, νέο μπλοκάρισμα...
Ο σκηνοθέτης πρότεινε στους Beatles να ταξιδέψουν ως την Τυνησία και να εμφανισθούν σε ένα αρχαίο ρωμαϊκό αμφιθέατρο. Ακούστηκαν επίσης μέρη όπως το υπερωκεάνιο «QE II», ο καθεδρικός ναός του Λίβερπουλ και το βρετανικό Kοινοβούλιο. Τελικά, το πήραν απόφαση στις 29 Ιανουαρίου: θα ανέβαιναν απλώς τις σκάλες της Apple και θα έπαιζαν, στην ταράτσα, δωρεάν για τους Λονδρέζους.
Πρωί πρωί,λοιπόν, οι άνθρωποι της εταιρείας ξαμολύθηκαν για ψώνια και προμήθειες. Καλώδια, βύσματα, σανίδια (για να μην αντηχεί το τσιμέντο της οροφής), καλσόν (για να μην τσακίζει τα μικρόφωνα ο άνεμος), αναλόγια, τασάκια, μπίρες, τα πάντα έτοιμα ώς το μεσημέρι. Ως τη στιγμή που τα σκαθάρια είπαν «Υeah» και τα όργανα πήραν φωτιά!
Η συναυλία κράτησε μόλις 42 λεπτά. Τόσο χρειάστηκε η αστυνομία του Λονδίνου για να επέμβει και να επιβάλει την τάξη. Δεν έγινε δα και τίποτα, μιας και οι περισσότεροι ήταν φαν των Beatles, παρόλα αυτά η συναυλία κόπηκε στη μέση. Πρόλαβαν, ευτυχώς, να τραγουδήσουν το «Get Back», το «Don't Let Me Down», το «I 've Got a Feeling», το «Οne After 909», το «Dig a Pony», καθώς και αποσπάσματα από τον εθνικό ύμνο της Βρετανίας και τον ιρλανδέζικο φολκ ύμνο «Danny Boy».
Τριάντα χρόνια μετά ο τότε 17άρης τελειόφοιτος λυκείου Στιβ Ντέβιν, θυμάται: «Το 'χαμε σκάσει μ' έναν κολλητό μου απ' το σχολείο και γυρνάγαμε στο Λονδίνο. Ήμασταν στην Οξφορντ Στριτ και ξαφνικά ακούσαμε δυνατή μουσική. Είδαμε κόσμο να κατευθύνεται προς το σαματά και τους ακολουθήσαμε. Μόλις στρίψαμε τη γωνία, καταλάβαμε ποιοι έπαιζαν, παρ' ότι δεν μπορούσαμε να τους δούμε. Ήταν υπέροχα. Μόνο οι αστυνομικοί ενοχλούνταν από τους «χούλιγκαν» που διατάρασσαν την ησυχία της πρωτευούσης. Όλοι οι υπόλοιποι μακάριζαν την τύχη τους, που μπορούσαν μέρα μεσημέρι να ακούνε τους Beatles. Tι παραπάνω δηλαδή μπορούσε να ζητήσει κανείς; Δωρεάν μπροστά σου να παίζει ζωντανά το καλύτερο συγκρότημα στον κόσμο! »
Ζωντανά και για τελευταία φορά. Με τις νότες του «Get Back» να αντηχούν πάνω από τις αστυνομικές σειρήνες, το παραμύθι τελείωσε για πάντα...
Ένα χρόνο αργότερα, ούτε ένα «σκαθάρι» δεν παρέστη στην πρεμιέρα του φιλμ «Let Ιt Be». Εμειναν μόνο η συγκίνηση της στιγμής και ο μύθος της συναυλίας στην ταράτσα. Συν η φωνή του Λένον να αποχαιρετά τον κόσμο, λίγο πριν κλείσει το μικρόφωνό του: «Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω εκ μέρους του γκρουπ, ελπίζοντας ότι περάσαμε επιτυχώς τις εξετάσεις μας...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου