Mια πρωινή, σχεδόν μεσημεριάτικη ξαφνική επίσκεψη, με ύφος από τη μια μεριά ευχάριστης αναγκαιότητας και από την άλλη λησμονημένης συντροφικότητας, ήταν το τραπέζι που στρώθηκε σήμερα..!! Αν προσθέσεις στο μενού το σοκ των καινούριων δεδομένων για κυρίως πιάτο, για σαλάτα τις αμφισβητήσεις και για επιδόρπιο τον χρόνο που απαιτείται για να βρεθούν οι ισορροπίες που χρειάζονται, το δείπνο μπορείς να πεις πως είχε μεγάλη επιτυχία, μιας και δεν λείψανε οι γουλιές συγκρατημένων συγκινήσεων και τα ξεδιπλώματα της καρδιάς, έτσι για να φανερωθεί πως δεν έχει αλλάξει τίποτα και για να βγάλει ψεύτρα την υπόνοια πως οι φιλίες κάποια στιγμή σε προδίδουν και σε αφήνουν μόνο...!!!
Στην ομαλή αγωνία της να πασχίζει η επαφή με έντεχνο τρόπο να λύνει το κουβάρι της παρεξηγημένης αναλύσεως των γεγονότων που χρόνισαν και δεν καταστάλαξαν ακόμη.. ''ωχ..!! πέρασε η ώρα... αν καθυστερήσω κι άλλο θα το στήσω το κορίτσι...'' και να σου ένα παράλληλο τρεχαντήρι να πλέει από το δωμάτιο στη κουζίνα και από τη κουζίνα στο μπάνιο και πάλι από την αρχή.. Λίγο να ετοιμαστεί, λίγο να συμμαζέψει τα όσα δεν είναι ασυμμάζευτα,- μα απόμειναν κι έχουν την προοπτική για μιας επόμενης ημέρας την καθαριότητα-, λίγο για να ρίξει νερό στις ενοχές που άλλες καλώς και άλλες κακώς βγάλαν το πρόσωπό τους και σου κάνουν "τζα" παίζοντας το δικό τους το παιχνίδι, λίγο για να πλύνει δόντια που συγκρατήθηκαν και δεν βγήκαν σεργιάνι να καταβροχθίσουν ό,τι βρουν μπροστά τους...!!! Και έσω έτοιμη... εδώ είναι τα ψιλά μου... να πάρω τα κλειδιά μου.. δεν έχω το κινητό μου.. γίνεται πολύ ωραίο τραγούδι, ρυθμικό αυτό του προσωρινού αποχαιρετισμού της σιγουριάς της οικίας, που στην επιστροφή του σε βάζει να κάνεις τον απολογισμό σου και να αναρωτιέσαι τελικά αν έκανα καλά που βγήκα...!!!
Κι ενώ κλασικά ο ήλιος έδυε προς την κλασική του κατεύθυνση, κλασική ξεκίνησε η βραδιά σε τύπο μπαλέτου, μικρού και μεγάλου δυναμικού.. από αυτό που τα μικρά σε κάνουν να ευθυμείς και οι μεγάλοι σου προκαλούνε δέος..!!! Μετράς κινήσεις που να 'χουν αρμονία, αποκρυπτογραφείς χορογραφίες, ψάχνει να βρει ταλέντα ο κρυφός σου εκτιμητής νέων ταλέντων.. δυο-τρεις δόσεις μοντέρνου για να ονειροπολεί ο νους τις δικές του υποτιθέμενες επιδόσεις και μια δόση σύγχρονου, για να ξεσηκώνονται χειροκροτήματα που συμμετέχουν δίνοντας το τέμπο..!! Ένα πολύ καλό ζέσταμα λοιπόν, για να αρχίσει η διάθεση να αμφιταλαντεύεται για τις μετέπειτα προθέσεις της... ''να ρθω βρε φίλη.... να μην έρθω... είναι και η εκδήλωση για την γενοκτονία κάπου στο κέντρο, στη Ροτόντα..!! στην Αγίας Σοφίας..!! ή στο σπιτάκι μου τελικά να αποτρέψω την πρόβλεψη μιας δικής μου γενοκτονίας..!!''
Η απάντηση δόθηκε από έναν και μόνον αριθμό... τρία ευρώ το έλλειμμα της ολοφάνερης πτωχίας... τρις η ώρα θα σε πάει αν πας τελικά και το πρωινό ξύπνημα πάλι θα ακυρωθεί.. τρία λεωφορεία έτσι κι αλλιώς θα πάρεις... τρία πουλάκια κάθονταν στου μυαλού σου τον μετεωρισμό.. και εν τέλει, μετά μιας φιλοσοφικής αναλύσεως καθοδόν για τις διαπροσωπικές σχέσεις και τα προβλήματά τους και μιας αλλαγής οχήματος και θέματος για τις αιτίες των αλλοιώσεων των προσωπικοτήτων που υπόκεινται οι άνθρωποι μεγαλώνοντας, μας αποδέχτηκε ο αποχωρισμός... καλά να περάσεις φιλενάδα κι εγώ ας περάσω μια βόλτα από το κέντρο... στη Ροτόντα είπαμε..!! στην Αγίας Σοφίας..!! μα τελικά όχι ακόμα στο σπίτι μου σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου, να μείνει και τίποτα στην άδεια τσέπη και την όσο είναι δυνατόν καθαρή ματιά του οφθαλμού της ψυχής...!!!
"Στάση Καμάρα", δηλώνει η ηλεκτρονική εκφωνήτρια και η πιστή ακολουθία του προστάγματος της καθόδου και των νοητών σχεδίων για να ανηφορίσει το σώμα και να δακρύσει η καρδιά για τις χαμένες εκείνες πατρίδες που δεν γνώρισε προσωπικά, δεν διδάχτηκε ουσιαστικά, μα την πονάει βαθιά... τί σου είναι αυτό το DNA..!! Θαυμάσιο το κάθε υπόλειμμά του στο αίμα σου, αλλονών ιστορίες που ψιθυρίζουν το πένθος, τον πόνο, τον χαμό κι αυτή χαμένη στα συναισθήματα κινεί για την Ροτόντα...!! Μα με το που φτάνει εκεί η αδημονία ... αρπάζει άρον άρον τα πόδια της, τα τοποθετεί όπως να 'ναι στους ώμους της και όπου φύγει-φύγει με προορισμό την Αγίας Σοφίας... Δεν αντέχεται πλέον η διαταραχή της κοινής ησυχίας από τους μεταλλικούς ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας και των συναυτώ οργάνων που συνοδεύονται από χροιές κακών ονείρων σε τύπου άγριου θρίλερ... Αυτή μια απλή ποντιακή λίρα αποζητούσε...!!!
Εν μέρει, αποτυχημένη και η δεύτερη προσπάθεια.. Μπορεί ο χώρος να 'τανε σωστός, μα ο χρόνος έφτασε πολύ αργά.. Φάνταζε η αργοπορία του στα στοιβαγμένα πλαστικά καθίσματα, το ένα πάνω στο άλλο μέχρι 'κει πάνω... πως το κάνανε αυτό θαυμάζει και αναρωτιέται..!! Σαν την αλληλοδιαδοχή των καταστάσεων που δεν καταλαβαίνεις πότε γυρίζουνε σελίδες και αλλάζουν θέματα...!! Το μήνυμα πάρθηκε αμέσως.. Η εκδήλωση έθεσε τέλος..!!
Αλλαγή πλεύσης και προγράμματος.. Βουρ την ροπή την παίρνει ο κατήφορος για την παραλία... Ε! και δεν το παίρνω με τα πόδια μέχρι σπίτι..!!! "Είναι αργάμιση και είμαι μακριά... μα άμα κουραστώ έχω το περιθώρια να πάρω κάποιο τελευταίο λεωφορείο", ήταν τα τελευταίο λόγια μιας παλαιάς φωνής που ακούστηκε.. "γιατί όχι", της απαντά η σκέψη του σήμερα που ξεχάστηκε, ευφυέστατα ή ανοητότατα ακόμα δεν ξέρω..!! Όλα ξεκίνησαν για να' ναι τελευταία... η τελευταία ματιά στα παραπατήματα μιας μεθυσμένης φιγούρας που σου φέρνει θλίψει.. Λυμένο ζωνάρι, λυμένα τα πόδια να αποζητούν ένα παγκάκι γιατί δεν αντέχουν άλλο... ούτε κι εσύ αντέχεις να μην μπορείς να βοηθήσεις... φίλε αισθάνεσαι καλά...;; πάρε άνθρωπε ταξί να πας στο σπίτι...!! Και η αγάπη έχει εκλείψει, μα πρώτα η δική σου η ανήμπορη που πάει.. φεύγει και απομακρύνεται χύνοντας απλά ένα δάκρυ σιωπηλό, να στάξει κάτω στο δρόμο.. πόσο κάτω είναι ικανή η μέθη να ρίξει τον άνθρωπο και ακόμα πιο κάτω την ανθρωπιά της νηφαλιότητας που πάντα είναι πρόθυμη για να παρεξηγεί και ν΄αποστρέφεται..!!
Για τον Πόντο κίνησες, μα βρέθηκες στην Κρήτη... σιγοστόλιστηκαν με μια απρόοπτη μαντινάδα οι ήχοι σου.. Σαν την καλή μύγα που ακολουθεί το γαλάζιο εκείνο φως και δεν μπορεί να του αντισταθεί μα στο τέλος σκοτώνεται, ακολούθησε η δίψα τη μουσική... Τώρα για τον αν σκοτώθηκε ή όχι ακόμα το αναρωτιέμαι...!! Τσουπ, βρέθηκε εντός του ανοιχτού αμφιθεάτρου η μοναχική αυτή φιγούρα.. Κόσμος πολύς να κάθεται, χορευτικά να χορεύουν και πέρα η ορχήστρα... στάθηκε ορθή... Ακούμπησε στον στύλο την κουρασμένη της διάθεση να ξαποστάσει και να αφουγκραστεί...!!! Για τον Πόντο κίνησε, μα βρέθηκε στην Κρήτη.. και μια συνάντηση προσωπικοτήτων περιεργάστηκε δειλά, με μια προσοχή προς όλα της τα σημεία, μα παρεξηγήσιμα κρυμμένη πίσω από την δισταχτικότητα σε βαθμό να κατηγορηθεί για αδιαφορία..!!! Επακόλουθο μιας ανησυχίας μην πάρουν αέρα μυαλά από ανύπαρκτους ανέμους.. άσε που κάθε τόσο αιωρούνταν τριγύρω και μια απαίτηση για την επιστροφή της χαμένης μοναξιάς που διεκόπη απότομα από την παραφωνία αυτής της αντρικής συγχορδίας..!! "Θέλω πίσω την χαμένη μοναξιά μου", φώναζε κάθε τόσο το παιδί, μα ο άγνωστος που απαγορεύεται να του μιλάς, ζητούσε μια ακόμη καραμέλα... υπογλυκαιμία άραγε ή δοκιμαστής καινούριων γεύσεων... ίσως και τα δύο..!! Μα τί θέλω και τριγυρνάω μόνη..!!
Αργάμιση η ώρα και λίγο πιο αργά... μισός κόπος με τα πόδια και το τελευταίο λεωφορείο που παραλίγο να χάσεις, ο άλλος μισός με το ταξί και μια διάθεση να εξιστορήσεις στον οδηγό την περιπέτεια που κάποιοι ονομάζουν καθημερινότητα, λες και είναι ο μπάρμαν και η ταρίφα το ποτό που θα δώσεις τα τελευταία σου χρήματα... κι εσύ ολόκληρος ή σε χίλια δυο κομμάτια ακόμα δεν ξέρεις, ανοίγεις την πόρτα της ζεστής σου οικίας... Πόσο όμορφη είναι όταν έρχεσαι απ΄έξω και ψιθυρίζεις στους τοίχους που σε περιμένουνε να μπεις, βάζοντας στο ζύγι έναν γρήγορο απολογισμό... Μα τί θέλω και τριγυρνάω μόνη..!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου