Της Μαρίνας:
Οι άνθρωποι, λειτουργούμε παρορμητικά και απερίσκεπτα.. πολλές φορές λέμε και κάνουμε πράγματα που πληγώνουν τον άλλον, είτε εν βρασμώ ψυχής, είτε από εγωιστική αντίδραση, είτε επειδή θέλουμε να υποστηρίξουμε την θέση μας και να 'χουμε εμείς το δίκιο, είτε ακόμα και για πλάκα, είτε… είτε..!!
Αλλά ξεχνάμε δύο βασικούς παράγοντες… ο πρώτος είναι πως συνήθως θα διστάσουμε να ζητήσουμε την επαύριο συγνώμη, εάν αντιληφθούμε και παραδεχτούμε στον εαυτό μας το σφάλμα μας…
Ο δεύτερος και κυριότερος είναι πως δεν σκεφτόμαστε ότι κάποια στιγμή θα είναι αργά για συγνώμη… θα είναι αργά για συγνώμη, γιατί θα έχουμε αργήσει..!! και θα έχουμε αργήσει, γιατί ο άλλος δεν θα υπάρχει πλέον στην ζωή μας..!!
Και δεν θα υπάρχει πλέον στην ζωή μας όχι λόγω αποστάσεως… η απόσταση δεν σβήνει την ελπίδα πως μια μέρα θα εξιλεωθείς.. ίσως τον άλλον τον συναντήσεις ξανά ή επιδιώξεις κάτι τέτοιο..!! μα δεν θα υπάρχει πλέον στην ζωή μας, γιατί δεν θα υπάρχει πλέον σε αυτή τη ζωή.. και τότε το μόνο που θα σου μένει να σε παρηγορεί κατά τα ανθρώπινα, είναι τα δάκρυα που θα αγωνίζονται να δροσίσουν τον πόνο που θα νιώθεις όταν θα θυμάσαι..!!
Και όταν θυμάσαι, αυτό που σε πληγώνει περισσότερο δεν είναι πως πλέον δεν μπορείς να πεις το συγνώμη… αυτά τα πράγματα μετριούνται διαφορετικά κατά τον Θεό..!! αλλά αυτό που σε πληγώνει είναι η ίδια η πράξη.. τα ίδια τα λόγια.. που θα μπορούσες να μην είχες πει και να μην είχες πράξει εάν τότε ήσουν λίγο διαφορετικός..!! εάν τότε μετρούσες την ίδια την ζωή διαφορετικά..!!
Ας προσπαθούμε να είμαστε σε εγρήγορση και προετοιμασμένοι κάθε ημέρα..!! Να προετοιμάζουμε τον εαυτό μας κάθε πρωί που θα ανοίγουμε τα μάτια μας από τον μικρό θάνατο του ύπνου, πως ίσως σήμερα βρεθούμε σε κάποια αντιπαράθεση ή διαφωνία με τους ανθρώπους που αγαπάμε..!! Και να τον καθοδηγούμε, να τον νουθετούμε τί να πράξει και πως να αντιδράσει σε μια τέτοια περίπτωση... να του υπενθυμίζουμε πως οφείλει να λειτουργεί... πως του πρέπει να λειτουργεί ως άνθρωπος με λογικό νου και καρδιά που δεν την νέκρωσε η αναισθησία του κόσμου τούτου...!!! Ας ξεκινάμε την μέρα μας με αυτή την σκέψη και ας την κρατάμε όσο περισσότερο μπορούμε στο μυαλό μας ή να την επαναφέρουμε που και που..!!
Και αν γίνει κάτι, να δείτε πως αυτή η πρωινή μας σκέψη.. αυτή η κατά διαστήματα μνήμη μας.. θα γίνει αυτομάτως η ασπίδα των αντιδράσεών μας..!! Αυτή θα είναι που ασυνείδητα θα μας οδηγεί στην πιο ορθή αντιμετώπιση των πραγμάτων..!! Με την βοήθεια του Θεού, πάντα…. Γιατί ας μην ξεχνάμε, πως έχουμε να κάνουμε όχι με ανθρώπους, αλλά με ψυχές…!!
Οι άνθρωποι, λειτουργούμε παρορμητικά και απερίσκεπτα.. πολλές φορές λέμε και κάνουμε πράγματα που πληγώνουν τον άλλον, είτε εν βρασμώ ψυχής, είτε από εγωιστική αντίδραση, είτε επειδή θέλουμε να υποστηρίξουμε την θέση μας και να 'χουμε εμείς το δίκιο, είτε ακόμα και για πλάκα, είτε… είτε..!!
Αλλά ξεχνάμε δύο βασικούς παράγοντες… ο πρώτος είναι πως συνήθως θα διστάσουμε να ζητήσουμε την επαύριο συγνώμη, εάν αντιληφθούμε και παραδεχτούμε στον εαυτό μας το σφάλμα μας…
Ο δεύτερος και κυριότερος είναι πως δεν σκεφτόμαστε ότι κάποια στιγμή θα είναι αργά για συγνώμη… θα είναι αργά για συγνώμη, γιατί θα έχουμε αργήσει..!! και θα έχουμε αργήσει, γιατί ο άλλος δεν θα υπάρχει πλέον στην ζωή μας..!!
Και δεν θα υπάρχει πλέον στην ζωή μας όχι λόγω αποστάσεως… η απόσταση δεν σβήνει την ελπίδα πως μια μέρα θα εξιλεωθείς.. ίσως τον άλλον τον συναντήσεις ξανά ή επιδιώξεις κάτι τέτοιο..!! μα δεν θα υπάρχει πλέον στην ζωή μας, γιατί δεν θα υπάρχει πλέον σε αυτή τη ζωή.. και τότε το μόνο που θα σου μένει να σε παρηγορεί κατά τα ανθρώπινα, είναι τα δάκρυα που θα αγωνίζονται να δροσίσουν τον πόνο που θα νιώθεις όταν θα θυμάσαι..!!
Και όταν θυμάσαι, αυτό που σε πληγώνει περισσότερο δεν είναι πως πλέον δεν μπορείς να πεις το συγνώμη… αυτά τα πράγματα μετριούνται διαφορετικά κατά τον Θεό..!! αλλά αυτό που σε πληγώνει είναι η ίδια η πράξη.. τα ίδια τα λόγια.. που θα μπορούσες να μην είχες πει και να μην είχες πράξει εάν τότε ήσουν λίγο διαφορετικός..!! εάν τότε μετρούσες την ίδια την ζωή διαφορετικά..!!
Ας προσπαθούμε να είμαστε σε εγρήγορση και προετοιμασμένοι κάθε ημέρα..!! Να προετοιμάζουμε τον εαυτό μας κάθε πρωί που θα ανοίγουμε τα μάτια μας από τον μικρό θάνατο του ύπνου, πως ίσως σήμερα βρεθούμε σε κάποια αντιπαράθεση ή διαφωνία με τους ανθρώπους που αγαπάμε..!! Και να τον καθοδηγούμε, να τον νουθετούμε τί να πράξει και πως να αντιδράσει σε μια τέτοια περίπτωση... να του υπενθυμίζουμε πως οφείλει να λειτουργεί... πως του πρέπει να λειτουργεί ως άνθρωπος με λογικό νου και καρδιά που δεν την νέκρωσε η αναισθησία του κόσμου τούτου...!!! Ας ξεκινάμε την μέρα μας με αυτή την σκέψη και ας την κρατάμε όσο περισσότερο μπορούμε στο μυαλό μας ή να την επαναφέρουμε που και που..!!
Και αν γίνει κάτι, να δείτε πως αυτή η πρωινή μας σκέψη.. αυτή η κατά διαστήματα μνήμη μας.. θα γίνει αυτομάτως η ασπίδα των αντιδράσεών μας..!! Αυτή θα είναι που ασυνείδητα θα μας οδηγεί στην πιο ορθή αντιμετώπιση των πραγμάτων..!! Με την βοήθεια του Θεού, πάντα…. Γιατί ας μην ξεχνάμε, πως έχουμε να κάνουμε όχι με ανθρώπους, αλλά με ψυχές…!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου